گاهی از پروانه ها یادی کنیم

کاش دلتنگ شقایق ها شویم

با نگاه سرخشان عادت کنیم

کاش گاهی در مسیر زندگی

باری از دوش نگاهی کم کنیم

کاش بین ساکنانا شهر عشق

 رد پای خویش را پیدا کنیم

کاش با الهام از وجدان خویش

یک گره از کار دل ها وا کنیم

کاش وقتی شاپرک ها تشنه اند

ما به جای ابرها گریان شویم

ما همه روزی ز اینجا می رویم

کاش این پرواز را باور کنیم